Научниците конечно открија тајно амбиполарно поле на Земјата, откривајќи клучна сила што ја обликува нашата атмосфера и влијае на планетарната еволуција.
Слабо и тешко забележливо енергетско поле кое долго време не можеше да се открие, конечно е измерено околу Земјата.
Познато како амбиполарно, ова електрично поле првпат се споменува пред повеќе од 60 години, а неговото откритие може да биде револуционерно за нашето разбирање на однесувањето и еволуцијата на нашата планета.
Секоја планета со атмосфера треба да има амбиполарно поле, истакнува астрономот Глин Колинсон од Центарот за вселенски летови Годард на НАСА.
Со тоа мерење, научниците сега можат да истражат како тоа поле влијаело на Земјата и на другите планети со текот на времето.
Мистерија стара речиси 60 години
Земјата е обвиена со различни полиња, вклучувајќи ги добро познатите гравитациони и магнетни полиња, неопходни за одржување на атмосферата недопрена и заштита на планетата од сончево зрачење.
Но, во 1968 година, беше забележан нов феномен, звучен ветер од честички кои излегуваат од атмосферата на Земјата, веројатно во движење од неизмерено електрично поле.
Ова се нарекува амбиполарно поле и е агент на хаос. Тој ѝ пркоси на гравитацијата и испраќа честички во вселената, објаснува Колисон. Сепак, технологијата за мерење на тоа поле беше недостапна до неодамна, што го поттикна развојот на ракетата Endurance да ја истражи оваа невидлива сила.
Амбиполарното поле работи во специфичен атмосферски слој, почнувајќи од височина од околу 250 километри над Земјата. Во таа област, ултравиолетовото и сончевото зрачење ги јонизираат атомите, создавајќи деликатна рамнотежа помеѓу полесните електрони и потешките јони.
Таа рамнотежа резултира со електрично поле што ги врзува тие честички заедно, познато како амбиполарно поле, кое испаќа сили во двете насоки – електроните се туркаат нагоре, а јоните се повлекуваат надолу.
И покрај нејзината слабост, мисијата Endurance, лансирана во 2022 година, успешно го откри полето. Таа забележала мала промена на електричниот потенцијал, само 0,55 волти. Половина волт е речиси ништо, отприлика силна како батерија на часовникот, вели Колинсон.
Тој мал полнеж е доволно моќен за да ги придвижи водородните јони во вселената со звучна брзина и да подигне потешки јони на кислород, што значително ја зголемува густината на јоносферата на голема височина.
Научната заедница сега се соочува со интригантни прашања за пошироките импликации на амбиполарното поле.
„Тоа поле е фундаментален дел од тоа како функционира Земјата“, нагласува Колинсон, а научниците сега можат да почнат да го истражуваат неговото влијание врз еволуцијата на нашата планета.
Ова истражување е објавено во списанието Nature.
